Jace van de Ven

sta ik nu voor of achteraan?

De Kommunikaant

Der rijdt 'nen auto van de catering door onze straot
Den brouwer waar der irde al meej bier en limmenaod
Ze zèn daor meej z'n allemaol gaon statte vur nuuw klêere
Slingers en lampionnen hangen in de conifeere
En Jantje krèègt 'nen ATB en een computerspel
En koos vur't êete appelmoes meej friet en frikandel
Zijn taantes en zijn oomes zèn gekoome van swirskaante
Zo gao dè bij Tilbörgs fistje vur kommunikaante

Vemèèrge zèn ze naor de kèèrk gewist in vol ornaot
En oomen Bart leej alles vaast op de gevoel'ge plaot
Hij strèùnde ôover het koor meej zenne nuuwe deeveedee
En filmde de kommunikaant bij alles wèttie dee
Mar Jantjes krèège van het brood van Onze Lieven Heer
Dè mistenie, dus vroeg ie de pestoor het nog 'ne keer
Te doen: "Want hil m'n flitslicht kètste toennet vuls te stèèrk
En ik moet Jantjes hebbe, hij komt nôot mir in de kèèrk'.

Jeroen Bosch schildert weer

Er kwam een nieuwe taal, een nieuwe werkelijkheid
Na jura, steen- en ijzertijd, computertijd
God zelf trad terug, de muis beval wat van belang was
En van het kwade virus heel de wereld bang was

Met megabytes in plaats van cellen in zijn lijf
Een keyboard in zijn kop, als hart een harde schijf
Zo vloog de mens van hot naar her en schoot in stress
Bij stilstand; dan zag hij het zwaard van Damocles

Geluk lag als een Minotaurus in dit labyrint
En eiste dat er steeds geconsumeerd werd, blind
Gehoorzaamde de mens, liep verder vretend rond
En wees zijn kroost als les de weg van mond naar kont

De wereld leek één feest, van bier en wijn gemorst
Van vreten zonder honger, zuipen zonder dorst
En uit de winkels sjouwden rijken volle zakken
Langs legers losers; die hadden nìks te makken

Wie niet bij kon houden kreeg geen tijd te dromen
Meerennen moest je om de werkelijkheid te ontkomen
Desnoods op speed of coke of gif uit iele naalden


Zo dacht de mensheid op te stijgen, maar zij daalde

Dus schildert Jeroen Bosch de kim weerom in brand
En mensen mensen moordend wapens in de hand
En in zijn hol een muis die ernaar kijkt en lacht
We zien de hel waar eens de hemel was gedacht.

A, b, c, d, e, f, g,
Zing met mij de letters mee
H, i, j, k, l, m, n, o, p,
Q, r, s, t, u, v, w,
X, y, z, 'kheb geen idee
Alleen van Tilburg is die mooie T.


A, b, c, d, e, f, g,
H, i, j, k, l, m, n, o, p,
Q, r, s, t, u, v, w,
X, y, z, maar vooral T

A, b, c tot x, y, z,
Alleen de T wordt op mijn buik gezet.

Jace van de Ven, de eerste stadsdichter van Tilburg

Jace van de Ven

JACE van de Ven – Ode aan Tilburg

JACE van de Ven Tijdens Loveboat⁷ over LOVE BOAT

JACE van de Ven – Ophaalbrug

Op zondag 18 maart, midden in de boekenweek, namen we met de Tilburgse dichters Cees van Raak, Jasper Mikkers en JACE van de Ven de bus om de passagiers op verhalen en gedichten te tracteren. Dit in het kader van de nieuwe website: goedbezigbus.nl. Hier worden verhalen van buschauffeurs en pasagiers verzameld.

Video en productie: Tom Pijnenburg / stadsdichtertilburg.nl

Negentiende etappe Tour de France 1965

Van Briancon naar Aix-les-Bains, Cees Haast en Jimenez
Liggen minuten los, Cees kan vlakbij Gimondi komen
Voorbij Poupou, misschien straks tweede in het klassement
De aardbeiplukkers in West-Brabant hebben hun transistors
Op Tour de France afgestemd. Bij ieder zuchtje wind
Trilt spanning in de aardbeiblaadjes. Dan stokt hen de adem!
Jimenez demarreert! Verdoemd! Maar Cees blijkt bij de les
Springt uit zijn zadel, zwoegt in Jimenez zijn spoor. Hij schakelt
Maar in de haast te wild en knarsend slaat zijn ketting door
Zijn rechtervoet schiet uit de toeclip en, klap, daar gaat hij!
Een plukker op het veld knijpt onbewust een aardbei fijn
Hij drukt zijn radio haast in zijn oor: 'Cees bloeit', gilt hij
'Als een rund, zijn stuur steekt in zijn lijf, Verdoeme nog!'
In Frankrijk plakt de tourdokter verband op Haast zijn been
Dat trilt, dat verder wil, dat zich over het zadel slingert, trapt!
Dat godverdoeme trapt en trappen zal om alles in te halen.
Maar met het bloed zijn kracht is weggevloeid. En daar is pijn,
Dan kou, intense kou, het gaat niet meer, hij stopt, hij huilt.
Vanuit zijn buik een vreemd gevoel opstijgt, zó'n diep verdriet…
De aardbeiplukker likt de aardbeisappen van zijn handen
Terwijl ver weg een maat Cees troostend in zijn armen sluit
Terwijl de Pel hard vloekt en dan alleen nog maar kan zuchten
Terwijl het aardbeisap naar asfalt smaakt en bloed en zweet
En straks de rondemiss een ander dan Cees Haast zal kussen.

Maandag met een rose gloed

Tante Lien en Sue Matrasse
Gaan naar Rose Maandag toe
Eerst de trein in eerste klasse
Lien tracteert op thee frou-frou
Sue die boa's zit te passen
Krijgt er kriebel van: hatsjoe!
Gezondheid Sue, zegt Lien en epileert
Nog vlug een haartje dat haar niet charmeert

Op de kermis aangekomen
Paraderen zij eerst rond
Kijken wat aan chromosomen
Er de weg naar Tilburg vond
Welkom, schatjes van mijn dromen
Kirt Lien met getuite mond
Matrasse schudt haar bud beminnelijk
Hier spreekt het lijf, maar ook het innerlijk

Chicks en pigs en bunny's lopen
Tussen kinky toy-boys door
Sue's mond valt van goesting open
Als ze Wilbert ziet, ze is smoor
Gaat voor hem een leksteel kopen
Houdt hem die veelzeggend voor
En Wilbert likt eraan de ogen dicht
Een rose gloed vloeit over zijn gezicht

Lien , teveel cocktails gedronken
Voelt een aandrang als een wee
Ze begint rondom te lonken
Naar het opschriftje WC
Later staat ze tussen dronken
Kerels in een séparée
Brult iemand, 'er staat HEREN op dat bord'
Zegt Lien, 'gek dat jij toegelaten wordt'

Sue Matrasse en tante Lientje
Gaan de dag lang uit de bol
Oliebollen voor een tientje
In het spookhuis met een snol
En tot slot met een lief vriendje
Naar het smachtend liefdeshol
Daar blijkt die nymfomanisch van zijn aard:
Op Rose Maandag word je niets bespaard

Jace van de Ven