Park – komma’s

KOMMA #24 – tekst/theater
reactie op 'A Wheel A Stone A Rope A Wing'
25.03 2023

Corinne Heyrman (1994) is schrijver, theater- en podcastmaker. In haar werk gaat ze steeds een verhouding aan met de maatschappij. Ze schreef Het begin en zijn oneindigheid, uitgekomen in 2022 bij De Arbeiderspers. Daarnaast maakte ze Pink Sheep of the Family, een voorstelling van Het Zuidelijk Toneel waarin twee verschillende generaties trans*personen de term ‘familie’ ontleden. Als podcastmaker is Corinne verbonden aan collectief Horens en werkte ze mee aan o.a. Drie Uur ’s Nachts, Wie Wat Bewaart en de audiotour Twee keer kijken. Ze treedt heel graag op met haar teksten en stond o.a. op Crossing Border, Lowlands, Winternachten. Om af te sluiten is Corinne o.a. schrijf- en performancedocent aan ArtEZ University of the Arts.

Corinne Heyrman reageerde op de tentoonstelling 'A Wheel A Stone A Rope A Wing' van Matea Bakula en Ruta Butkute. De uitvoering was op zaterdag 25 maart om 15.30 uur.

Samenwerking met Tilt.

KOMMA #25 – stem/compositie
reactie op 'A Wheel A Stone A Rope A Wing'
25.03 2023



Theo Decloedt (1986) werkt als improviserend stemkunstenaar, in deze hoedanigheid verkent hij alle hoeken van zijn stemgeluid. Decloedt is regelmatig op podia te vinden. Zo werkt hij samen met de analoge componisten van Het Concreet en vormt hij een klankzwerm met het Genetic Choir. Voor deze KOMMA is hij de samenwerking aangegaan met componiste Aura Bouw (1996). Samen reageren zij op de tentoonstelling in de vorm van een dynamische soundscape en gaan de ruimte vullen met een klankschildering.

Theo Decloedt & Aura Bouw reageren op de tentoonstelling 'A Wheel A Stone A Rope A Wing' van Matea Bakula en Ruta Butkute. De uitvoering was op zaterdag 25 maart om 15.30 uur.

Samenwerking met De Link.

KOMMA #22
reactie op 'Story of the Mountain that grew too fast….'
11.02 2023

Rozemarijn Romeijn maakt theater. Hoewel… Zelfs dat vraagt ze zich af. Onder begeleiding van Ine te Rietstap onderzoekt ze haar makerschap in inhoud en in vorm. Het vertrekpunt: haar vurige wens om onderdrukkende systemen te slopen. Soms figuurlijk. Vaak letterlijk.
Eerder maakte ze theater voor o.a. Het Zuidelijk Toneel, Fontys Hogeschool voor de Kunsten en richtte ze
jongerencommunity T*Agency op. Sind haar residentie (2022) bij Makershuis Tilburg werkt ze autonoom en performt ze haar eigen werk.

Rozemarijn reageerde op de tentoonstelling 'Story of the Mountain that grew too fast (and a Dog called Candide)' van Vincent Dams. De uitvoering was op zaterdag 11 februari om 15.30 uur.
Samenwerking met Makershuis Tilburg.

KOMMA #23
reactie op 'Story of the Mountain that grew too fast….'
11.02 2023

Het Concreet is een geluidscollectief uit Tilburg dat is opgericht door componisten Mathijn den Duijf en Mathijs Leeuwis en filosoof Anneroos Goosen. Het Concreet verkent het domein van klank. In de studio van Het Concreet vinden analoge geluidstechnieken hun weg naar de actualiteit. In de geest van de analoge muziekpioniers uit de vorige eeuw – Éliane Radigue, Brian Eno, Pierre Schaeffer – werkt Het Concreet aan de experimentele muziek van morgen.

Waarom analoge technieken? Werken met analoog materiaal betekent werken met aandacht en overgave. Het materiaal is onvoorspelbaar, maar geeft oneindig veel diepte aan klank. In een tijd van snelheid en van maakbaarheid, vinden we bij analoge tape iets terug van wat ons tot mens maakt: stoffelijkheid, grilligheid en esthetiek.

Het Concreet reageerde op de tentoonstelling 'Story of the Mountain that grew too fast (and a Dog called Candide)' van Vincent Dams. De uitvoering was op zaterdag 11 februari om 15.30 uur.

KOMMA #20 – cello
comment on 'Promising II'
26.11 2022

Versatile cellist Diederik Smulders graduated cum laude at the Royal Conservatory of The Hague with teacher Lucia Swarts. Before that, he completed his bachelor's degree at the Fontys Conservatory in Tilburg with teacher Paul Uyterlinde. While studying in The Hague, Diederik followed a specialization program in modern music in collaboration with the Asko|Schönberg Ensemble and the New European Ensemble. Diederik currently lives in The Hague.

As a freelance cellist, Diederik has played in various orchestras and ensembles, including the Asko|Schönberg Ensemble, the Residentie Orkest, the Balletorkest, the Metropole Orkest and Kamerata Zuid. During the Spring Festival in The Hague he played the cello concerto 'Last Words' by Martijn Padding accompanied by members of the Ensemble Academy conducted by Gregory Charette. In addition, he has had the world premiere of Vlad Chlek's cello concerto 'Möbius Strip' accompanied by the Brabant Chamber Orchestra.

Diederik is very interested in new music and experiments with improvisations and playing graphic scores. He has done intensive research on the painter Wassily Kandinsky, who wrote extensively about his synesthesia and the connection between art and music. Together with the Portuguese percussionist Ricardo Oliveira, Diederik forms the Grafik Duo with which he uses Kandinsky's paintings as graphic scores. Diederik was also part of De Link's house ensemble and has premiered works by Anthony Fiumara, Stefan Prins and Thomas Larcher, among others.

Diederik reacts to the exhibition 'Promising II'. The performance took place on Saturday, November 26 at 3:30 pm.

KOMMA #21 – choreography/dance
comment on 'Promising II'
26.11 2022

Sarah Prescimone (1990) is a choreographer and performer of Sicilian origin. She studied choreography at the Dance Academy of the Fontys Hogeschool in Tilburg and has since been one of the new makers associated with Makershuis Tilburg.

She specializes in hybridizing inwardly oriented dance styles such as the Japanese dance style 'butoh' with the outwardly oriented styles such as 'urban'. In her work she searches for connections in these extremes and choreography has become a means to get to the core of the themes she explores.

A common thread that often returns in her work is 'the body in crisis'. This can be emotional baggage such as a traumatic experience. Through dance she tries to transform and heal that crisis in people. “In that I see the performer and the audience as one. There is no barrier between the two for me.
For example, if you are thirsty, hungry or cold, how does that manifest itself physically and what does it look like? The vibrations in the body due to cold, for example, can be reduced in micro-movements or increased in dynamic and explosive excesses of energy.”

Since last year, Prescimone has taken a different path in the way she dances and choreographs. She is studying the functionality of movement, as is the case in martial arts. "While practicing BJJ (Brazilian Jiu-Jitsu) I discovered an interest in the functionality and intelligence of this movement practice, which I extend into the craft of making and performing. Movements extend to the exploration of the other – mirroring. I learn by reclaiming the moving mind and body to its fullest potential."

Sarah reacts to the exhibition 'Promising II'. The performance took place on Saturday, November 26 at 3:30 pm.

KOMMA #17 – compositie
reactie op 'Uit De Diepten'
04.06 2022

De Nederlandse componiste Aura Bouw (1996) componeert vanuit een narratieve kern zodat het publiek zich kan verbinden met de kunst. Haar muzikale identiteit reikt van klassieke instrumentatie tot elektronische soundscapes en het ontmoetingspunt daartussen. Startend vanuit verhaal en beeld, voegt haar interdisciplinaire werkwijze veel toe aan haar artistieke expressie en versterkt dit haar unieke muzikale taal.

Ze werkte in week 17 in PARK. De uitvoering vond plaats op zaterdag 4 juni. Voor de performance nodigde ze Siem Ranoesetiko uit.

Samenwerking met De Link, Tilburg.

KOMMA #16 – dans / choreografie
reactie op 'Uit De Diepten'
04.06 2022

Simon Bus (Heerlen, 1989) begint na het zien van een clip van Run-DMC op zijn twaalfde met breaken. Sinds 2002 maakt hij deel uit van breakdance crew ‘Trashcan Heroes’, waarmee hij fanatiek meedoet aan zoveel mogelijk battles in binnen- en buitenland. Zo’n tien jaar later rondt hij de studie 'visuele communicatie' af aan de Academie voor Beeldende Kunsten in Maastricht. Zijn B-boy naam Statue verraadt dat zijn ‘gevoel voor beeld’ dan ook in de breakdance scene is doorgedrongen. Simons onderzoekende manier van kijken en bewegen wint steeds meer terrein opde traditionele opvatting van breakdance. Langzamerhand schuift zijn stijl op richting ‘experimental’en wordt hij een regelrechte vernieuwer van het genre. In 2018 begint hij zich aan het makerschap te wijden. Ook daarin blijft hij experimenteren met urban dansvormen als house en breakdance. Vanuit zijn eigen hyperflexibiliteit keert hij deze vormen binnenste buiten en onderste boven en weet hijnook zijn dansers daarin te stimuleren. Zo ontstaat een heel eigen bewegingstaal die op haar beurtnook weer inspireert tot specifieke vormgeving en belichting. Startend vanuit verhalende thema’s zet Simon beweging in om ruimte te cree?ren voor associaties en komt hij tot abstracties die rust geven en tegelijkertijd uitnodigen tot verontrusting. Virtuositeit en extreme fysieke mogelijkheden blijken daarbij steeds opnieuw een bron van humor en betrekkelijkheid.